Iedereen ervaart wel eens eenzaamheid, iedereen kent wel het gevoel van uit verbinding zijn. Want dat is wat eenzaamheid eigenlijk is. Zelfs op een feestje met 100 gasten kun je je eenzaam voelen. Puur omdat je je niet verbonden voelt met de mensen om je heen, maar belangrijker nog: omdat je de verbinding met jezelf even kwijt bent. Verkeerd verbonden. Evengoed kun je je enorm verbonden voelen als je juist wél alleen bent. Je kent vast ook wel de momenten dat je het fijn hebt met jezelf, dat je helemaal tevreden bent, ook zonder sociaal contact. Alhoewel de van Dale “alleen” als eerste betekenis voor het woord “eenzaam” geeft, zijn alleen zijn en eenzaamheid echt twee hele verschillende dingen!

Toch speelt contact met anderen wel degelijk een belangrijke rol in het ervaren van welzijn en geluk. Sociaal contact is een basisbehoefte. We zijn van nature sociale wezens en een goed gesprek, nabijheid, oogcontact of een aanraking doen ieder mens goed. Natuurlijk geeft niet elk contact een gevoel van verbinding. Des te belangrijker dat je jezelf regelmatig verwend met contactmomenten met mensen die jou goed doen, mensen die met gelijksoortige thema’s bezig zijn, mensen die je inspireren, mensen bij wie jij je vertrouwd voelt. Tijdens dit soort contact worden gelukshormonen aangemaakt. Een echte boost oxytocine – ook wel het knuffelhormoon genoemd – krijg je door fysieke aanraking. Helaas is die aanraking in onze wereld anno 2021 niet meer vanzelfsprekend. Wat een geluk dat ook oprechte complimenten en oogcontact zorgen voor de aanmaak van dit hormoon en voor het ervaren van verbondenheid. Probeer maar eens!

In contact met eenzaamheid

Ook voordat ons leven werd overvallen door Corona en onze leefwerelden op allerlei manieren werden verkleind, kende ik het gevoel van eenzaamheid al. En toch heeft het verplicht meer tijd met mezelf doorbrengen me veel over dit gevoel geleerd. Inmiddels kan ik het heel duidelijk herkennen in mijn lijf. Ik kan er als het ware contact mee maken. Het is voor mij een terugtrekkende sensatie net onder mijn middenrif. Alsof daar een lege ruimte is waar ik op een eenzaam moment even naar toe getrokken word. Hoe lastig misschien ook, probeer er eens bij stil te staan hoe eenzaamheid voor jou voelt. Welke sensaties helpen jou het gevoel te herkennen?

Op deze manier contact maken met het gevoel van eenzaamheid kan enorm helpen om ervoor te zorgen dat het niet je dag gaat bepalen. Stel je eens voor hoe fijn het zou zijn als je, op momenten dat sociale contacten even niet voorhanden zijn, toch een gevoel van verbondenheid kunt ervaren? Niet alleen zorgt (h)erkenning vaak al voor een beetje verlichting, het stilstaan bij een lastige emotie kan je zelfs een gevoel van kracht en trots opleveren. Je gaat het toch maar aan! En… je zult zien: je kunt het aan! Vanuit dit gevoel van kracht ben je logischerwijs tot veel meer in staat dan vanuit een staat van afgescheidenheid. Ineens heb je weer toegang tot creativiteit, positieve gedachtes en fijne energie, die je kunt vertalen naar acties die jou nóg verder in contact brengen met jezelf en anderen!

“Het zit in iedereen en verschijnt in verschillende gedaantes” – Bumaye, Typhoon

 

Een gevoel van eenzaamheid is er in allerlei soorten en maten. Evenals je je een beetje onzeker en ontzettend bang kunt voelen, kun je een beetje eenzaamheid en totale leegte ervaren. De intensiteit van je ervaring zegt iets over je behoefte op dat moment. In alle gevallen heeft de behoefte iets te maken met verbinding, de tegenhanger van afgescheidenheid. Maar je kunt je er waarschijnlijk iets bij voorstellen dat je behoefte aan verbinding met anderen groter is naarmate de eenzaamheidservaring intenser. Als je minder diep in je eenzaamheidsbubbel zit, kun je gemakkelijker ook een gevoel van verbinding ervaren in contact met jezelf. Weten waar jij je bevindt op dit scala aan ervaringen, is dus een belangrijk startpunt.

Stel je voor je voelt je even alleen op de wereld. Dat kan overweldigend zijn. Je hebt weinig oog meer voor andere dingen dan jouw eigen ervaring en in je schulp kruipen is een natuurlijke reactie. Op zo’n moment werkt niets zo sterk als letterlijk ervaren dat je gevoel van er helemaal alleen voor staan gewoonweg niet klopt. Je hebt misschien het gevoel van eenzaamheid, maar je bent het niet. Reik uit en deel hoe je je voelt. Dit klinkt gemakkelijk, maar kan juist op zo’n moment een hele opgave zijn. Je gevoel van kwetsbaarheid en de overlevingsreacties die dit automatisch in gang zet, kunnen je zacht gezegd behoorlijk in de weg zitten. Naar wie durf jij je op zo’n moment te openen? Wie vertrouw jij dit kwetsbare stukje van jezelf toe? Mocht je ooit op zo’n punt komen: houd in je achterhoofd dat juist dat stukje van jezelf delen, super krachtig is!

Is je eenzaamheidservaring minder intens? Dan kan juist contact met jezelf een hele fijne manier zijn om meer warmte en verbinding te ervaren. Meditatie is voor mij een belangrijke ingang naar mezelf. Welke vorm ook bij jou past, stilstaan bij wat je voelt en ervaart om vervolgens gehoor te geven aan de behoefte die er bij past, zorgt voor een gevoel van verbinding dat niets of niemand jou kan geven anders dan jijzelf. En ja, soms betekent dat een potje janken omdat je iemand mist, balen omdat een afspraak wordt afgezegd, voelen dat je alleen staat met een bepaald standpunt. Goed contact met jezelf hebben betekent niet dat je geen kwetsbaarheid voelt. Maar zolang jij trouw blijft aan jezelf en je gevoelens, kun je eenzaamheid ervaren zonder de verbinding met jezelf en je innerlijke kracht, te verliezen.

Ook het tegengeluid verdient aandacht

Bewust stilstaan bij je eenzaamheidservaring is één ding, de andere kant van de medaille belichten is minstens zo belangrijk. Die andere kant kun je vaak pas zien als je ervaring van eenzaamheid niet meer zo intens is. Zo werkt ons brein helaas: des te intenser de emotie, des te vernauwder ons denken. En dat terwijl de behoefte aan een tegengeluid op een kwetsbaar moment juist zo groot is. Precies om die reden een kleine vingeroefening om een gevoel van verbinding, of een stapje in die richting, op te kunnen roepen:

 

Denk eens aan iemand die je dierbaar is. Het maakt niet uit wie het is. Als het maar iemand is waar jouw lichaam met positieve sensaties op reageert. Zie hem of haar voor je. En voel wat er gebeurt in je lijf. Grote kans dat je hartgebied zich verruimt. Misschien verschijnt er een subtiele glimlach op je gezicht. Houd het beeld en het gevoel maar even vast. Een minuutje is genoeg om het effect te ervaren en om een positief seintje aan je brein te geven. Hallo gelukshormonen!

 

Tot slot: mocht je dit artikel lezen en merken dat de handreikingen je op dit moment even niet helpen? Onthoud: je bent nooit de enige én je kunt heel veel zelf, maar hoeft het nooit alleen te doen. Misschien is dit het moment om je telefoon op te pakken en een dierbare te bellen?

Foto: Hannah Busing.

Als je je, net als ik, graag bezig houdt met persoonlijke ontwikkeling, ben je misschien ook in aanraking gekomen met de “Wet van Aantrekkingskracht”. Het klinkt zo simpel: je onderzoekt je grootste verlangens, je zet de intentie om ze te verwezenlijken, je zorgt voor een positieve mindset en het komt op je pad. Heel hoopgevend toch? En heel passend bij de doelgerichte samenleving waarin we leven. Je kunt alles bereiken, als je er maar voor gaat! In de praktijk valt het mij wel eens tegen… En ik weet inmiddels waarom!

“De Wet van Aantrekking is maar een klein deel van het hele verhaal.” – Tosha Silver.

 

Begin 2020 koop ik een happinez magazine. Mijn oog valt op een artikel over manifesteren en dan vooral op de uitspraken van Tosha Silver, een Amerikaanse spiritueel auteur en lerares. Ze beschrijft dat ze wel eens mensen treft die bang zijn om pijn te voelen, “uit de angst dat ze daardoor nog meer verlies aantrekken”. Haar antwoord: “als je geen rekening houdt met de noodzaak om ook gevoelens serieus te nemen, kom je gigantisch in de knoop.”

Bingo! De grote misvatting die wat mij betreft gekoppeld is aan de Wet van Aantrekkingskracht: verdriet, boosheid of andere pijnlijke emoties drijven je weg van je doelen. Een halve waarheid. Natuurlijk is het zo dat een continue focus op pijn en tragedie je aandacht wegneemt bij het fijne en mooie wat het leven ook te bieden heeft. De kunst is het je emoties, en dus ook de intens lastige, de ruimte te geven die ze nodig hebben. In het Engels staat emotion voor “energy in motion”. Emoties willen van nature bewegen. Geef je ze deze bewegingsruimte, dan komen en gaan ze weer, als vanzelf. Probeer je ze te onderdrukken, verdwijnen ze misschien even op de achtergrond, maar komen ze onherroepelijk weer terug. Meestal nog sterker ook. Ga je ze analyseren of blijf je ze op een andere manier voeden, laat je ze per ongeluk ook groter worden. Tot op het punt dat ze zo intens pijnlijk zijn, dat ze al je energie vragen en je in een staat van vernauwd denken komt. Ruimte voor nieuwe ideeën en plannen is er dan niet of nauwelijks meer. Zonde, want juist die ruimte heb je nodig om ook je grootste verlangens te kunnen waarmaken.

Durf je gehoor te geven aan je gevoel?

Als je ontzettend boos bent, kan het heerlijk zijn om die boosheid te uiten. Een keer flink schreeuwen, je frustratie botvieren op een boksbal. Misschien lukt het je daarna om met iets meer rust naar de situatie die je zo boos maakte te kijken. En dan de vraag: wat heb je verder nodig om te verzachten? Werkt een warme douche? Of een bos mooie bloemen? Go for it! Gun jezelf de tijd om langzaam terug te keren naar de praktijk van alledag. Dat wil niet zeggen dat je pijn er niet meer mag zijn, je mag haar blijven voelen, maar je laat haar niet je dag regeren. Tegelijkertijd is dit ook niet het moment om hele geniale dingen van jezelf te verwachten. Terugveren van intense emoties gaat nu eenmaal stap voor stap.

Ali B had het onlangs bij Eva Jinek over “momentum push-ups”. Hij had voor zichzelf besloten push-ups te doen op een moment dat hij de zin voelde om dit te doen in plaats van zin te maken tijdens een vooraf geplande sportles. Zo ging hij, naar eigen zeggen, steeds vaker de lol van sporten inzien en werd trainen een eitje. De essentie van zijn aanpak: volg je gevoel, zonder jezelf te pushen en ongeacht wat een ander daarvan vindt. Mooi toch?

Voor fijne emoties geldt precies hetzelfde. Ook die mag je voelen en de ruimte geven. Lekker door je kamer dansen als je een succes hebt geboekt. Iets vieren met een luxe koffie of een goed glas wijn. En dan de vraag: wat wil ik het liefst met deze positieve energie doen? Kies eens voor project B in plaats van A als dat op dit moment beter voelt of beter bij je stemming past. Heel vaak ontstaan dan de mooiste dingen! En dat is dan weer koren op de molen van de Wet van Aantrekkingskracht: een succeservaring maakt nog meer positieve gevoelens en gedachten los en dat brengt jou nog dichter bij de staat van zijn waarin al het goede op je pad komt. Maar: geniet met mate. Niemand kan eindeloos in flow zijn. En geloof me: je wilt niet al je verlangens en doelen in één keer realiseren. En dat hoeft ook niet. Een heerlijk ijsje schrok je toch ook niet in 1 hap weg?

De kracht van gedachten

Ieder van ons heeft zo zijn beperkende gedachten. „Dat lukt me nooit!” “Dat kan een ander veel beter!” “Het moet perfect.” Eén van de wetten van aantrekkingskracht is: gedachten zijn krachten. Oftewel: wat je denkt zal zich manifesteren. Het leven blijft je aanreiken wat jij uitzendt. En dus is het wel degelijk de moeite waard om je bewust te worden van jouw beperkende gedachten. De grote misvatting: dat je elke beperkende gedachte moet wegdrukken of inslikken. Nope. Dat is een gevecht zonder einde. En bovenal een gevecht met jezelf. Wat werkt wel? Je beperkende gedachten leren kennen en ze voorbij laten drijven, als wolkjes. Je er niet mee identificeren. En: ze zien als signaalgevers. Vaak steken dit soort gedachten de kop op als er een emotie niet gehoord wordt. Eigenlijk zijn ze dus hartstikke nuttig!

“Het gevecht met jezelf win je nooit!” – ACT

 

Emoties en gedachten er laten zijn is niet alles. Het maakt ruimte voor rust en ontspanning, maar daarmee ben je er niet. Die ruimte mag je bewust invullen. Helaas is het zo dat we van nature gemakkelijker negatief dan positief denken en dus is het trainen van een positieve mindset wel degelijk zinvol. Sterker nog: met positieve gedachten kun je positieve emoties opwekken! Stel je voor: je bent nerveus voor een presentatie. In voorbereiding op de voordracht doorvoel je die spanning en daarmee wordt het ietsje rustiger. Helemaal weg gaat ze echter niet. En dat is okay, ze houdt je ook scherp. Toch kunnen positieve gedachten dan helpen om je een extra zetje in de goede richting te geven. Bijvoorbeeld: “Wat heb ik allemaal in mijn mars om dit tot een goed eind te brengen?” “Je publiek komt luisteren omdat ze vertrouwen in je hebben, dat mag jij ook in jezelf hebben”. “Hoe mooi is het om je kennis te mogen delen?”.

Merk je dat deze positieve gedachten niet aanslaan? Dan begrijp je waarom een positieve mindset geen puur rationeel iets is. Voor een duurzaam gevoel van tevredenheid is het nodig dat je ratio en je emoties “samenwerken”. Dat je niet alleen je bewuste brein, maar ook je onderbewustzijn, dat 95% van je systeem uitmaakt, benut. Als positieve gedachten niet echt doordringen, weet je dus wat je te doen staat: luisteren naar wat je emoties je vertellen. Misschien is er een gevoel dat nog niet voldoende gehoord is. Misschien is er een positieve gedachte die beter beantwoordt aan je huidige behoefte. “Wanneer je systeem stopt met terugschreeuwen naar positieve gedachten, treedt echte verandering op”, zo zegt Joe Dispenza, internationaal neurowetenschapper. Het goede nieuws: er is altijd een gedachte die fijner voelt dan een beperkende overtuiging en je lichaam geeft wel aan welke gedachte dat is. Begin klein en beweeg stap voor stap naar een staat van zijn waarin creativiteit, openheid en de energie om je doelen te realiseren alle ruimte kunnen krijgen!

Foto: Daniel Angele.

Je kent ze vast: succesverhalen op social media, filters die profielfoto’s sieren, commercials die ideale levens schetsen. Eigenlijk weet je dat het te mooi is om waar te zijn. Toch betrap ik mezelf er op, dat ze soms iets met me doen. Of dat nu betekent dat ik me laat verleiden tot de aankoop van de zoveelste nagellak, of een lichte vorm van jaloezie voel bij het zien van een prachtige vakantiefoto. Met iets meer afstand, kom ik toch steeds tot de conclusie dat het vluchtig is. Dat het gevoel dat het oproept snel weer gaat liggen. Dat één foto of filmpje niets zegt over wat er zich achter dat plaatje afspeelt. Ik blijf dus geloven in echtheid. Voor mensen én voor merken. Een vakantie-ervaring in Kroatië sterkt me in deze gedachte…

Eerlijkheid duurt het langst

Het is juli 2019 als ik samen met een vriendin op het eiland Cres, de baai van Lubenice bezoek. De baai is bekend om een grot, die geroemd wordt in allerlei reisgidsen. De gemiddelde toerist waagt zich niet aan de uitdagende wandeltocht vanuit het dorp naar beneden de baai in, maar laat zich per boot naar het strandje varen. Als wij na een uur klauteren op het kiezelstrand van Lubenice zitten, arriveert ook een boot, de “Explorer” genaamd. Direct nadat alle inzittenden van boord zijn, roept een gids op tot een zwemtocht naar de grot waar het allemaal om draait. Terwijl de helft van het reisgezelschap verveeld op de witte keien blijft zitten, zwemt een klein clubje met hem mee.

Onder de achterblijvers is ook een gezin van vijf: vader, moeder, twee zonen en een dochter. Dochter valt op. Ze draagt een veel te kleine bikini in luipaardprint met bijpassende haarband. Haar nagels zijn strak gemanicuurd, haar witblonde haren glad gestyled en haar benen egaal gebruind. Voor ons ontvouwt zich al snel een ware fotoshoot. Eerst een paar foto’s staand. Buik in, het ene been ietsje schuin voor het andere en één arm gebogen achter het hoofd. Door naar de zittende pose: rug naar de camera, blik op zee. Er komt geen einde aan. Dochterlief wordt vanuit alle mogelijke hoeken vastgelegd. Alles voor de mooiste vakantiefoto’s. Wat zal ze stralen op Instagram! In het echt niet helaas… Na nog heel wat kiekjes, ploft het vijftal chagrijnig neer op een veel te kleine handdoek. Een zak chips wordt opengetrokken.

Het effect van “fake”-stories is vluchtig.

 

Ik realiseer me heel goed dat ook ik vaak in de weer ben met profielfoto’s, social media updates, etc. Ik ben van huis uit marketeer notabene! En toch verhelderen situaties als deze in Kroatië, voor mij mijn kijk op marketing én op het leven in het algemeen. Duurzaam geluk en succes behaal je niet met behulp van gelikte plaatjes en “fake”-stories. Mijn devies: laat zien wie je echt bent!

Echtheid = energie

Ga eens bij jezelf na wanneer je voor het laatst een compliment kreeg. Kwam het binnen? Had je het gevoel dat degene die jou complimenteerde het meende? Als het antwoord op die laatste vraag “ja” is, is de kans groot dat het compliment écht iets met je deed. Je hebt de positieve intentie van de ander gevoeld. Je kunt je vast ook voorstellen dat het effect van een geforceerd compliment heel anders zou zijn geweest. Echtheid helpt dus om dat wat je zegt en doet kracht bij te zetten. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor complimenten. Je herkent het vast ook dat iemand die lekker in zijn vel zit, dit uitstraalt. Grote kans dat diegene op zo’n moment heel dicht bij zichzelf staat. De energie van echtheid!

Iets zijn wat je niet werkelijk bent, kost juist energie. Denk maar eens aan alle keren dat je graag ergens bij wilde horen of moeite deed om jezelf krachtiger te presenteren dan je je voelde. Natuurlijk zijn er situaties waarin je je als mens graag van je beste kant laat zien en daar is helemaal niks mis mee. Extra je best doen in een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld. En toch… Wat nu als het je een baan oplevert? Dan ga je misschien dag in, dag uit op je tenen lopen om het initieel gecreëerde beeld in stand te houden. En geloof maar dat dat uitput! Echtheid helpt je dus ook energie sparen.

Echte merken

Dat een gemaakt beeld in stand houden energie kost, geldt ook voor merken. Stel je voor dat een producent van babyproducten claimt de verzorging van jouw kwetsbare kindje heel belangrijk te vinden en tóch een lotion op de markt brengt die chemische kleur- en parfumstoffen bevat. Een onnatuurlijke fit, die je als consument feilloos aanvoelt. De producent zal enorme overtuigingskracht nodig hebben om jou alsnog voor dit product te paaien. Bijvoorbeeld door te investeren in prijsaanbiedingen, of extra tv-reclame. Op de korte termijn zal dit misschien het beoogde verkoopeffect hebben, maar wat gebeurt er op de lange termijn? De producent geeft gemengde signalen af en dat doet iets met het vertrouwen van de klant. Dit vertrouwen opnieuw winnen kan soms jaren duren. En dat terwijl trouw blijven aan een merkbelofte die je werkelijk aan het hart gaat, als het goed is weinig moeite kost. Ook als merk kun je door echtheid dus veel energie sparen!

Het positieve effect van echtheid wil ik ook voor merken en marketing niet onbelicht laten. Net als dat iemand die lekker in zijn vel zit een aantrekkelijke uitstraling heeft, wordt ook een merk aantrekkelijker als het in zijn kracht staat. Daarbij: met een goede reclame-uiting en een product dat klopt, zet je een merkbelofte kracht bij. Want als ze aansluiten bij je merkwaarden, bevestig je het beeld dat je klanten al van je hadden. Zo bouw je, met elke stap die je zet, aan een ijzersterk merk en aan duurzaam vertrouwen van je doelgroep. Veel krachtiger dan een gelikte reclamefoto toch?